Bu nasıl söz? Fakirlik sevilir mi?
Hele fakirlikle , hiç iftihar edilir mi?
Edilmez gibi görülür, cahilce bakılınca..
Hoş gelmez insana, iman tadı alamayınca..
Fakirlik hoş olmasa hiç iftihar eder miydi? Alemin efendisi..
O insanlık menbaı , nezafet abidesi,
O merhamet kaynağı, Allah’ın sevgilisi..
Fakirlik vakurluktur, başa geldiği vakit..
Temenni edilmemeli, lakin gelince de manası iyi sezilmeli,
Hakka yakınlık vesilesi, kalbin kırıklığı, gönlün mahzunluğu..
Ondan hoşlanır Halık, gönülleri kıskanır adeta..
Ben dünyalara sığmam da kalbi mahzun olanın, kalbine sığarım,
Beni kalbi kırık kulumun kalbinde arayın buyurur…
Demek ki, hayırlı şeymiş aslında fakirlik, fıkarayı sabirin olmak..
Neticesindeki mükafat öyle ki, ala-yı illiyin.
Biraz varlık görünce bak nasıl azıyoruz…
Nefisler besleniyor, kalpte zulmet ve katılık, merhametsizlik,
Gıdası varlıktır, iman zayıf olunca..
Her pisliğin kaynağı, bulup ta azmaktır, sorumsuzca..
Hele varlığın zekatı verilemeyince, kabirde yılan olacak malü melal,
Varlık bizi yozlaştırıyor, dinden uzaklaştırıyor,
Söyleyin kaç zengin zekatını veriyor…
Hanım, evlat, araba, put oluyor insana..
Tatil, eğlenme, libas tek kutsal oldu bize..
Anne baba sevgisi kalmadı, yok oldu , Allah vere..
Bir lüks yarışı kör körüne başladı,
İmanlar zayıfladı, ahlaksızlık çoğaldı,
Bu zayıf karakterler, asaleti kaybetti,
Moda ve lükse düşkün kadınlar sefilleşti,
Onurunu kaybetti, kendini lüks ve nefise,
Maalesef adeta peşkeş çekti ve attı..
Müslüman’ım diyorsun, fakat düşünmüyorsun,
İslam’a göre değil de , egona uyuyorsun..
Şeytanı laine hep, beli beli diyorsun..
Baban annen mahzunken sen sefa sürüyorsun..
Müslümanlar fakirlikten ezilir, sen zekat vermiyorsun..
Kardeşin eziliyor, sen nefis besliyorsun..
Gönüller katranlaşmış, kötülük ediyorsun..
Neden hısım akraba, sıla yapamıyorsun?
Kalp, gönül hastalanmış, farkına varamıyorsun..
Halbuki varlıktasın, her şey gani ve boldur,
Fakat ne yazık ki, sen hiç mutlu olamıyorsun..
Madem zenginlikler var, neden İslam’ı yaşamazsın?
Halbuki deden fakirdi, bu kadar malı yoktu,
Eşi, dostu, seveni , yaranı pek mi pek çoktu..
Akrabasız duramaz, misafirsiz kalmazdı,
Allah için yedirir, düşeni kaldırırdı,
Aç gözünü uyuma, zaman deccal zamanı,
Yalanlar doğru gibi kandırıyor insanı,
İmanlar çalınıyor, sahipleri uyuyor,
İmanı çoktan gitmiş, halen Müslüman’ım sanıyor..
Hilafeti yıkanlar yahudidir , bildinmi?
Hilafet sonrasında, ümmetin halini gördün mü?
Biz nasıl Müslüman’ız? İslam’ı hiç bilmeyiz,
Kur’an-ı okumayız, beş vakidi kılmayız..
Zekat İslam emridir, zekatı hiç vermeyiz..
Akaidden habersiziz, imanı korumayız,
Müslümanlar düşünce tutupta kaldırmayız..
Yahudi mahvetmiş bizi, cumamız Pazar olmuş,
Peygamberimizi sevemeliyken, o sevgiden mahrumuz,
Dini yıkanları, cami düşmanlarını anlamaktan mahrumuz,
İşin garip tarafı hataları bilemeyiz,
Çok dehşet şekilde narkozlanmışız, kendimize gelemeyiz..
Sap samana karışmış, hakikatı bilmeyiz,
Nasipler kapalı mı? Kendimize gelmeyiz??
İşin en vahimi, imansız ölmekten korkamayız..
İsyan ve tuğyanda devama,gafilce beli deriz..
H.İbrahim Koçak 2014 Alanya